تفاوت‌های کلیدی فولاد گالوانیزه در مقابل فولاد ضد زنگ برای دوام

در دنیای وسیع مهندسی، انتخاب مواد به عنوان پایه و اساس هر پروژه موفق عمل می کند. انتخاب بین فولاد گالوانیزه و فولاد ضد زنگ، یک نقطه تصمیم گیری حیاتی است که می تواند طول عمر، عملکرد و مقرون به صرفه بودن یک سازه را تعیین کند.

فولاد گالوانیزه دارای یک پوشش محافظ روی است که از طریق فرآیند غوطه وری گرم یا آبکاری الکتریکی بر روی فولاد استاندارد اعمال می شود. این پوشش محافظت دوگانه ای را ارائه می دهد:

• محافظت مانعی: لایه روی به طور فیزیکی از رسیدن عناصر خورنده به فولاد پایه جلوگیری می کند
• محافظت فداشونده: خواص الکتروشیمیایی روی باعث می شود که در صورت آسیب دیدن، ترجیحاً خورده شود

آلیاژهای فولاد ضد زنگ حاوی حداقل 10.5٪ کروم هستند که با اکسیژن واکنش می دهد و یک لایه اکسید غیرفعال تشکیل می دهد که:

• در برابر خوردگی از طریق پایداری شیمیایی مقاومت می کند
• در صورت آسیب دیدن، خود ترمیم می شود
• یکپارچگی خود را در محیط های شدید حفظ می کند

• بهره وری هزینه: معمولاً 30-40٪ ارزان تر از فولاد ضد زنگ است
• سهولت ساخت: ماشین کاری عالی برای برش، خم شدن و جوشکاری
• دوام کافی: مناسب برای شرایط محیطی متوسط

• طول عمر محدود در محیط های ساحلی یا صنعتی
• پتانسیل رواناب روی در کاربردهای آبی
• آسیب پذیری ناحیه جوش که نیاز به درمان پس از جوش دارد

• مقاومت در برابر خوردگی برتر در همه محیط ها
• خواص سطحی بهداشتی برای کاربردهای غذایی/پزشکی
• نسبت های استحکام به وزن بالا در آلیاژهای پیشرفته
• طول عمر بدون نیاز به تعمیر و نگهداری بیش از 50 سال

• هزینه های مواد به طور قابل توجهی بالاتر
• الزامات ساخت تخصصی
• پتانسیل ترک خوردگی ناشی از خوردگی تنشی

کاربردهای ساختاری از جمله:

• چارچوب ساختمان و سقف
• نرده های بزرگراه و علائم
• تجهیزات و انبارداری کشاورزی
• تیرهای برق و برج های انتقال

محیط های بحرانی که نیاز دارند:

• تجهیزات و سطوح فرآوری مواد غذایی
• ایمپلنت های پزشکی و ابزارهای جراحی
• ظروف فرآوری شیمیایی
• زیرساخت های ساحلی و سخت افزار دریایی
• اجزای هوافضا

انتخاب مواد نیازمند بررسی دقیق موارد زیر است:

• محدودیت های بودجه پروژه
• طول عمر مورد انتظار
• قرار گرفتن در معرض محیط زیست
• الزامات زیبایی شناختی
• قابلیت های نگهداری